حوزه شنیداری و یادگیری
حوزه شنیداری و یادگیری ارتباط تنگاتنگی باهم دارند.
زمانی که مشغول فعالیت ذهنی هستید درست وقتی که حوزۀ دیداری فضایی تان به طور خلاصه تصاویر را ذخیره می کند حلقۀ شنیداری تان نیز تعداد اندکی از صداها را برای مدت زمان کوتاهی ذخیره می کند.
شما می توانید همان تعداد لغتی را که برای خود عرض ۵/۱ ثانیه تلفظ می کنید در ذهن خود نگه دارید.
بنابر این لغات کوتاه را بیشتر از لغات بلند می توانید به خاطر بسپارید.
مثال خوب برای درک این مطلب زمانی است که تلاش می کنید گفته های شخصی که در حال صحبت بوده است را به خاطر بسپارید.
در حالت عادی و بدون این که آموزشی برای قرار دادن این اطلاعات در حافظۀ بلند مدت خود دیده باشید فقط می توانید به طور واضح و آشکار کلماتی را به خاطر بیاورید که در ۵/۱ ثانیۀ آخر گفته شده است.
هر چند که نکات مهم گفته های خود یا دیگران را نیز می توانید به خاطر بیاورید.
هم چنین به دلیل محدودیت ۵/۱ ثانیه ای توانایی شما در بخاطر سپاری اسامی کوتاه تر نسبت به اسامی طولانی تر بیشتر خواهد بود.
مثل زمانی که شما به تعدادی از افراد نا آشنا در یک مراودۀ کاری یا در یک مهمانی معرفی می شوید.
چنانچه کار با انواع مختلف تصاویر دیداری باعث بروز تداخل می شود کار با انواع مختلف صداهای شنیداری نیز باعث بروز تداخل خواهد شد.
مثلاً زمانی که سعی می کنید شماره تلفنی را به خاطر بیاورید و همزمان با آن شخص مطلبی را به شما بگوید در توانایی شما در به خاطر آوردن شماره تداخل ایجاد خواهد شد.
در حالی که اگر همزمان که تلاش می کنید شماره ای را به خاطر بیاورید به چیزی نگاه کنید تداخلی در به خاطر آوردن آن شماره ایجاد نخواهد شد.
چون فرآیند دریافت تصویری در حوزۀ دیداری فضایی انجام می گیرد.
همانطور که تصویر دیداری می تواند باعث اشتباهات حافظه ای شود شنیدن کلمات یا اعدادی با صداهای مشابه نیز می تواند همچنین باعث بروز اشتباه شود.
اما دلیل این که تصاویر دیداری در زمان یادآوری کلمات یا صداهای شنیداری وقتی به طور همزمان به هر دو مورد مشغول هستید تداخل ایجاد نمی کنند این است که فرآیند های صوتی در بخش دیگری از مغز که نیمکرۀ چپ می باشد انجام می گیرند.
این بخش کنار بخشی است که که با زبان سر و کار دارد.
به علاوه زمانی که اطلاعات صوتی در قطعۀ آهیانۀ مغز ذخیره می شود و شما با این اطلاعات کار می کنید قطعۀ قدامی که فرآیند گفتار در آن بخش انجام می گیرد نیز فعال می شود.
مقاله حوزۀ شنیداری
حافظۀ رویدادی
اساساً این بخش از حافظۀ کاری یک انبار موقت است که می تواند اطلاعاتی را که از حوزۀ دیدار ی فضایی، حلقۀ شنیداری و همچنین حافظۀ بلند مدت خود می گیرند باهم ترکیب کند.
این مورد مانند دفتر یا صفحه ای است که بر روی آن برنامه پردازش کلمات را انجام می دهید.
یعنی با جملات و عکس های تصویری کار کرده سپس فکر می کنید دوست دارید به اطلاعاتی که از قبل در حافظۀ خود دارید چه چیز دیگری را اضافه کنید.
حافظۀ رویدادی به طور فعال اطلاعات را اداره می کند تا بتواند تجارب گذشتۀ خود را تفسیر کند.
مسئله های جدید را حل کرده و برای فعالیت های آینده برنامه ریزی کند.
برای مثال به همکارتان بگویید وقتی سرکار هستید چیزی به شما بگوید تا شما را برنجاند.
در اینجا ممکن است کلمات گفته شده توسط آن فرد و شرایطی که در آن اینکلمات گفته شده است را در نظر بگیرید و همچنین به این فکر کنید و به خاطر بیاورید که همکارتان قبلاً با شما چطور رفتار می کرد.
سپس این حافظه رویدادی است که به شما کمک می کند تا با چگونگی تفسیر این رفتار رنجش بار سریعاً تصمیم بگیرید که چه کاری انجام دهید.
مدیریت مرکزی
نهایتاً این مدیر مرکزی است که اطلاعات را از سه سیستم دیگر جمع کرده و کامل می کند.
به علاوه عملکرد مدیر مرکزی به شما کمک می کند تعیین کنید تمرکز خود را بر روی چه چیزی معطوف کنید و همچنین اطلاعات غیر مربوط و بی اهمیت را سرکوب می کند تا بتوانیدتمرکز خود را بر روی مواردی که مهم است حفظ کرده و حواس خود را برای مواردی که مهم نیستند پرت نکنید.
این بخش همچنین به شما کمک می کند تا با طرح استراتژی ها و رفتارهای هماهنگ بتوانید تصمیم بگیرید و در گام بعدی چه کاری باید انجام داده و چه کاری را نباید انجام دهید.
و به این ترتیب است که نمی توانید از کاری که می خواهید انجام دهید کناره گیری کنید.
این بخش مانند یک مدیر ارشد و مسئول کل سیستم های دیگر در نظر بگیرید که خودش هیچ اطلاعاتی را ذخیره نمی کند.
بلکه مانند مدیر یک شرکت چیزهایی را که بخش های دیگر حافظه باید انجام دهند را اولویت بندی می کند.
مدیر مرکزی مانند سوپروایزر اجرایی یک سازمان تصمیم می گیرد کدام مورد مستحق توجه کردن است و کدام مورد باید نادیده گرفته شود.
بدون دیدگاه